مراحل انجام اصلاحات ارضی : با به اجرا در آمدن برنامه اصلاحات ارضی در ایران از سال ۱۳۴۰ که تا پایان سال ۱۳۵۳ که پایان آخرین مرحله آن بود ادامه داشت، اصلاحات ارضی در چهار مرحله انجام گرفت،که عبارتند از؛
مرحله اول
موجب لغو سیستم ارباب و رعیتی و همچنین محدودیت مالکیت گردید.
مرحله دوم
موجب لغو سیستم مزارعه (سهم بری) گردید.
مرحله سوم
موجب اجاره داری گردید.
مرحله چهارم
موجب تصمیماتی در زمینه زمینهای وقفی غیر قابل فروش گرفته شد و باعث از بین رفتن نظام اجاره داری وقفی و مالکی گردید.
اشکالی که زمین زراعی در اختیار زارعان بود
بطور معمول در عرف زراعی ایران، زمین کشاورزی به اشکال ذیل در اختیار زارعان قرار میگرفت؛
شکل اول _ در اغلب مناطق کشاورزی ایران، مالکین زمین کشاورزی خود را در قالب یکی از عقود مانند اجاره و یا مضارعه جهت زراعت در اختیار زارعین قرار میدهند. زارعین برای بهبود کیفیت محصولات کشاورزی، افزایش تولید و دفع آفات بهفعالیتهای متعددی مثل؛ آبیاری، بیل زنی، نهر کشی، سم پاشی و … مباردت مینمایند.
شکل دوم _ در گذشته در مناطقی از ایران مانند مازندران، زارع زمین های بایر و غیر قابل کشت و بدون بازدهی را با اذن مالک تصرف مینمودند و با انجام عملیاتی از قبیل تسطیح زمین، کندن بوته های بیابانی، قطع درختان بی ثمر، شخم زدن، کود دادن و … زمین را مستعد کشاورزی یا به عبارتی به دایر تبدیل مینمودند.
اثر افزایش تولید
اگرچه زارع ناگزیر بود، در جهت بهرهبرداری مطلوب از ملک به اقدامات مذکور مبادرت نماید، لیکن اقدامات او دارای دو اثر بود؛
- افزایش تولید = مستعدتر شدن
- آبادتر شدن = ارزشمندتر شدن ملک
اثر افزایش تولید به زارع و اثر ارزشمندتر شدن ملک به مالک بر میگشت. با این اوصاف زمین مالک به واسطه زحمات زارع مرغوب شده و آبادتر میشد.بازدهی آن برای سالهای آینده افزایش مییافت و زارع در این خصوص مستحق حقی مابه ازای زحمات خویش میبود و به هنگام تخلیه و تحویل زمین زراعی به مالک، مستحق دریافت وجه یا مالی می گردید.
چگونه وکیل متخصص انتخاب نماییم
نادر کیانی بهترین وکیل اراضی ، بهترین وکیل زمین
دیدگاه شما